W reżyserii Wojciecha Malajkata

Matka jest tylko jedna. Czasem to o jedną za dużo…

"Pół na pół" to przesycona czarnym humorem komedia, opowiadająca o dwóch przyrodnich braciach, którzy postanawiają pozbyć się swojej rodzicielki. Czy można polubić kogoś, kto źle życzy własnej matce? Okazuje się, że i owszem. Robert i Dominik, którzy na początku jawią nam się jako dwa niezbyt sympatyczne typy (jeden chce uciec, bo ma dość opiekowania się na wpół sparaliżowaną staruszką, drugiemu najbardziej zależy na pieniądzach ze spadku), powoli odkrywają coraz mroczniejsze tajemnice, które pokazują, jakim potworem była i jest ich własna matka. Nestorka rodu nie pojawia się na scenie, jej obecność sygnalizuje tylko natarczywy dzwonek, a mimo to mamy świadomość, że nadal jest wszechobecna i wciąż tyranizuje otoczenie, a na dodatek jest "niezatapialna" jak nie przymierzając pani Wilberforce z "Trzeba zabić starszą panią".

Wojciech Malajkat, który spektakl wyreżyserował, stara się pokazać, ile humoru można odnaleźć w całkiem poważnym temacie. Wykorzystał tekst do maksimum, wydobywając z dialogów to, co najważniejsze, a resztę pozostawiając w sferze dopowiedzeń. Można powiedzieć, że śmiech widzów w pewien sposób "puentuje" niektóre sceny. Dramat jest więc z jednej strony komedią lekką i przyjemną, w sam raz na długie zimowe wieczory, z drugiej strony pozostawia jednak pewien niepokój. "To dramat przebrany za komedię" - tak, nie bez racji, o sztuce napisał jeden z hiszpańskich krytyków teatralnych.

"Pół na pół" to świetnie napisane, błyskotliwe i zabawne dialogi, wyraziście nakreślone postacie, piętrowe kłamstwa, zwroty akcji i mnóstwo bardzo czarnego humoru. Reżyser Malajkat i dwóch aktorów Polk i Szwedes nie biorą jeńców. Tekst został przetłumaczony na portugalski i angielski, w marcu 2014 odbyła się premiera w Nowym Jorku. Hiszpańską wersję sztuki obejrzało już ponad pół miliona widzów, polską już ok. sto tysięcy. Na razie…